Od 29. februara do 1. marta 1992. godine održan je referendum za nezavisnost Bosne i Hercegovine.
Referendumsko pitanje je glasilo:
“Jeste li za suverenu i nezavisnu Bosnu i Hercegovinu, državu ravnopravnih građana, naroda BiH – Muslimana, Srba, Hrvata i pripadnika drugih naroda koji u njoj žive?”
Referendumu je pristupilo ukupno 2.073.568 glasača što je predstavljalo izlaznost od 63,6%. Od ukupnog broja izašlih na glasanje njih 99,7% je glasalo za nezavisnost, a 0,3% protiv te odluke. Rezultati referenduma su prihvaćeni 6. marta 1992. godine u Parlamentu Bosne i Hercegovine.
Zemlje članice Evropske zajednice priznale su Bosnu i Hercegovinu kao suverenu i nezavisnu državu 6. aprila 1992. godine, a Sjedinjene Američke Države dan kasnije, 7. aprila. Bosna i Hercegovina je 22. maja 1992. godine primljena u punopravno članstvo Ujedinjenih naroda.
Parlament je 28. februara 1995. godine donio odluku da se 1. mart slavi kao Dan nezavisnosti Bosne i Hercegovine. Evropska ekonomska zajednica je priznala ovaj dan, a ukaz o proglašenju zakona kojim se 1. mart proglašava Danom nezavisnosti Bosne i Hercegovine i državnim praznikom potpisao je predsjednik Predsjedništva Republike Bosne i Hercegovine Alija Izetbegović 6. marta 1995. godine.
Bosna i Hercegovina je do danas uspostavila diplomatske odnose sa 183 države članice Ujedinjenih nacija, a vodi se intenzivna komunikacija s preostalih devet članica (Butan, Papua Nova Gvineja, Lesoto, Madagaskar, Nauru, Palau, Mikronezija, Kiribati i Centralnoafrička Republika) s kojima još nisu formalno uspostavljeni diplomatski odnosi.
Specifičnost svih ovih devet država je da su geografski vrlo udaljene od Bosne i Hercegovine i da nemaju posebno razvijenu diplomatsku mrežu, što je vjerovatno i jedan od razloga da do danas s njima nisu uspostavljeni diplomatski odnosi.
